SEN UNUT BENİ...

Unut deriz giderken, bu kendi kendimizi telkindir aslında.. İçimizde kopan fırtınaları susturmak için hayata kapadığımız pencerenin buğusuna yazılmış son yazı.. 'Unut beni'dir... Çünkü sen beceremezsin bunu ve o gitsin ve sussun istersin..

Her güne zorla adım atarsın artık, unutana kadar.. Her şarkıda o vardır, uyumak istersin, duymamak tüm çağrışımlara da zihnini kapatmak! Güç denilen şeyin sevgiyle ne kadar alakalı bir şey olduğunu anlarsın, güçsüzsündür.. Bazen de tüm sesleri açarsın; radyoyu, televizyonu, musluğu.. Ağladığın duyulmasındır içindir bu.. Tanık olunmasındır güçsüzlüğüne ve asıl acizliğin bu olduğu gerçeğinin de farkında olarak..

Sende kalan eşyalarına dokunursun, içindeki yaralara tuz bastırırcasına. aşkın ne mazoşist bir illet olduğunu düşünür, bile bile kanatırsın kendini..

Sonra yine o şarkıyı dinleyip, gözyaşları içinde uyursun, unutmaya yatarsın aslında...