İyilik yapmak, merhamet etmek, yardımda bulunmak.. Nasıl hoş geliyor kulağa değil mi? Tüm kutsal öğretiler bunu emreder bize! Cennet bu anlamda 'öteki' ile girdiğimiz ilişki ile ulaşılan bir mertebedir...
Ancak bana öyle geliyor ki bazen tüm bu olumlu gibi görünen eylemler, birey için 'egosal' bir duruma dönüşebiliyor. Tehlikeli yan budur.. Ben kelimesiyle başlayan cümleler de peşi sıra diziliverir.. Ben affettim, ben olmasaydım şöyle olurdu, tam düşecekti ki tuttum elinden, onu inancından ötürü yargılamadım, hoş gördüm türü.. Zaten oldum olası hazetmedim hoşgörü kelimesinden! Çünkü bu kendi üzerinden tanımlamadır karşındakini ve ona dair tüm aidiyetleri.
İşte tam da bu yüzden Tanrı, iyilik yapmaktan çok, onu sunuş biçimimizi önemsiyor ve gizli yapılmasını istiyor.. Herkesin gözü önünde dağıtılan yardımlar ya da bunun söylem yoluyla ifşası, iyiliğin zulme nasıl dönüştüğünü gözler önüne seriyor...
Ancak bana öyle geliyor ki bazen tüm bu olumlu gibi görünen eylemler, birey için 'egosal' bir duruma dönüşebiliyor. Tehlikeli yan budur.. Ben kelimesiyle başlayan cümleler de peşi sıra diziliverir.. Ben affettim, ben olmasaydım şöyle olurdu, tam düşecekti ki tuttum elinden, onu inancından ötürü yargılamadım, hoş gördüm türü.. Zaten oldum olası hazetmedim hoşgörü kelimesinden! Çünkü bu kendi üzerinden tanımlamadır karşındakini ve ona dair tüm aidiyetleri.
İşte tam da bu yüzden Tanrı, iyilik yapmaktan çok, onu sunuş biçimimizi önemsiyor ve gizli yapılmasını istiyor.. Herkesin gözü önünde dağıtılan yardımlar ya da bunun söylem yoluyla ifşası, iyiliğin zulme nasıl dönüştüğünü gözler önüne seriyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder